Het doek gaat op voor een staat op de hoek van 69 rue des Archives, in de Marais, in Parijs. Een plek die als een grens...
Bekijk meer
Het doek gaat op voor een staat op de hoek van 69 rue des Archives, in de Marais, in Parijs. Een plek die als een grens is, waar de oude wereld eindigt en de nieuwe begint. In de verte zie je de bleke maan over de torens van de Notre Dame schijnen. Een man en een vrouw staan in een parfumerie, omringd door flesjes. Hij heeft toegegeven aan een gevallen heerser en is veroordeeld tot het ultieme lot. Zij is de nieuwe ziel, de nieuwe rol, zij is begeerlijk en zij heeft veroverd. Zij is de aanklager, een beetje neerbuigend. Het knipperen van haar wimpers verklaart dat zij degene is wier uur van glorie is aangebroken, een geparfumeerde blotter in haar hand.
De datum is 16 november 2019.
\"- EXIT THE KING, een parfum om van entropie te dromen? Tenslotte Etienne, je raaskalt, je verliest je verstand, entropie heeft niets met parfum te maken.
- Ja, Lola, je hebt EXIT THE KING goed gehoord, een parfum om entropie te dromen, entropie is mooi, nietwaar?
- Deze drie woorden klinken in uw stem als een schemering, als een afscheid van de wereld op het schavot van alles wat naar de hel gaat.
- Er is niets voor jou om te begrijpen, onschuldig kind. Het gaat erom een parfum te maken als een kasteel aan de Loire, een parfum dat hoger zou kunnen rijzen dan het kasteel van Blois, hoger dan het terras waar de laatste Valois de zon in haar glorie zag ondergaan. En dan verdwijnen, sterven, als bij toverslag voor de val. Met het gefluister van een kus op het moment van zijn glorie, dan een nederige terugkeer naar iets anders. Een geur van grootsheid, van liefde en goedheid voor de nieuwe wereld, en van het vergeten van de oude en de overweldigende machten. Absoluut chypre.
- Welkom in de nieuwe wereld bedoel je?
- Ja Lola, als het maar modern chypre is en eeuwig zoals dit parfum.\"
